i coś jeszcze

Przeczytałam jakiś czas temu „Stokrotki w śniegu” R. P. Evans’a – nie chce mi się za wiele o niej pisać, bo już tyle na blogach o niej było, mimo iż niektórzy mogą uważać ją za tzw hollywoodzkie pierdy, to ja powiem że ckliwe opowieści a la „Opowieść wigilijna” na czas około świąteczny są jak najbardziej ok. Amerykański biznesmen, który nagle zauważa w gazecie swój własny nekrolog zamieszczony przez pomyłkę, dowiaduje się, że tak naprawdę nikt go nie kocha, nikt go nie lubi i nikt go nie szanuje, a tym bardziej nie żałuje. Nikomu go nie będzie brakowało. Powrót do tzw. świata żywych szokuje jego pracowników, znajomych i rodzinę. James Kier postanawia zmienić swoje życie, odbudować relacje i zdobyć wybaczenie ludzi, których kiedyś skrzywdził. Czy będzie miał jeszcze szansę na oczyszczenie swojego sumienia? Ot taka opowiastka, ale mądra i jak na amerykański bestseller wciągająca i refleksyjna.  Na taki świąteczny czas w sam raz. Chociaż oczywiście do Dickens’a się nie umywa.

…………………….

Książka pani Gutowskiej-Adamczyk „Cukiernia pod Amorem. Zajezierscy” – no kurcze, ja nie wiem. Zachwyty na blogach : och i ach, że ciepła, cudowna atmosfera, klimat, że prowincja fajnie opisana, że XIX wiek i te wszystkie zwyczaje, zabawy w ciuciubabkę, konie, służba, powozy, migreny, salony, znachorki, tajemnicze pierścienie. No może, nie ujmuję nic urokowi tej książki, ale.. doszłam do 100 strony i za cholerę nie mam siły męczyć tego dalej. Chyba to po prostu nie moje klimaty. Chciałam przeczytać, przyznaję napaliłam się po tak pozytywnych recenzjach, ale jak na własnej skórze sprawdzam, to za chiny ludowe nie idzie. Albo po prostu jakoś nie trafiła w mój gust, co nie znaczy że to zła książka, absolutnie, albo po prostu nie mogłam się skupić : natłok postaci, cofanie się w czasie, powrót do 1995 roku – za dużo zamieszania. I tylko tą jagodziankę Waldemara Hrycia bym zjadła.