wtorek

ależ wczoraj był koszmarny dzień. dzisiaj już jest lepiej a ja wiem, że mam tendencję do wyolbrzymiania pewnych rzeczy i problemów – na to nakłada się zbyt emocjonalne podejście. potem jest jak jest, że się wkurzam, wyładowuję na innych, chodzę jak bomba albo wybucham w najmniej odpowiednim momencie. rzadko mi się takie wybuchy złości zdarzają, bo generalnie wolę zdusić w zarodku, ale czasem no nie ma siły.. potrafi mnie z równowagi wyprowadzić najmniejszy drobiazg, tak jak wczoraj rano baba w autobusie, której miałam ochotę przywalić. już tyle razy sobie powtarzałam, że potrzeba mi większego dystansu, ale ciężko z dystansem, gdy ze wszystkim człowiek musi radzić sobie sam. cóż. ameryki nie odkryłam, bo tak czy tak, zawsze ze wszystkim radzić trzeba sobie samemu tak naprawdę. czasem pomoc bliskich, rada, pomaga ale nikt przecież nie siedzi w naszej głowie i nie układa nam wszystkiego, tylko sami musimy.

w każdym razie mam nadzieję, że więcej takich notek nie będzie, nie lubię uzewnętrzniać się tu za bardzo, bo czasem to jest zwyczajnie niepotrzebne, albo zwyczajnie chwilowe, a ktoś czytając notkę myśli ,że mam bóg wie jakie problemy ze sobą. tyle, że z natury jestem osobą raczej zamkniętą,  ciężko do mnie trafić, a tutaj jest mi o dziwo łatwiej coś z siebie wywalić, w sumie nie wiem czemu. w tzw. realu chyba nie mam za bardzo osoby której mogłabym tak prosto z mostu się wypłakać, czy ponarzekać. bo też nie chcę nikogo obarczać swoimi problemikami, na które ktoś patrzy z góry albo przymyka oko.  kwestia doświadczeń. często jest tak, że  nie ma w tym danym momencie nikogo, komu można byłoby pomarudzić,  zostaje blog, e-mail. dziwne nie? chociaż ja wiem, czy dziwne… może po prostu lepiej się czuję „wypisując się”. często zwykły banalny komentarz w stylu „nie martw się będzie dobrze” albo jak Dabarai mi napisała, że przesyła mi kawał ciacha wirtualnie, wpływa kojąco.. chociaż taki komentarz może wydać się innym banalny czy napisany od niechcenia, byle coś napisać. dla mnie tak to nie wygląda i za każdy taki jestem wdzięczna.

no nic, wygadałam się, dziękuję za uwagę, a co sobie pomyślicie to już nie wnikam :D