„W zimie minie rok”

Dobry, naprawdę dobry film. O samotności, o tym jak ciężko uporać się ze stratą-śmiercią bliskiej osoby. O tym jak łatwo jest udawać silnego człowieka, a w środku wypalać się i odczuwać ogromne zmęczenie. O tym, jak bardzo chciałoby się zatracić w czyichś ramionach, choćby na chwilę…. To film o spustoszeniu jakie czyni śmierć kogoś ukochanego: brata, syna, kochanka.  Genialna postać głównej bohaterki, młodej Lilli i malarza Maxa (dobre aktorstwo).

To wołanie o pomoc, o przyjaźń, o podanie ręki komuś kto potrzebuje się podeprzeć, ale sam jeszcze nie zdaje sobie z tego sprawy, to również próba pogodzenia się z faktami. Mocny, spokojny, refleksyjny w mądrymi dialogami,  wzruszający –  bardzo polecam jeśli natraficie.

W ZIMIE MINIE ROK (Im Winter ein Jahr)

dramat, Niemcy/USA, 2008,129 min
reżyseria: Caroline Link
obsada: Karoline Herfurth, Josef Bierbichler, Corinna Harfouch, Hanns Zischler

krótkie streszczenie fabuły:

„Rok temu brat Lilli popełnił samobójstwo. Matka, pogrążona wciąż w żałobie, prosi znajomego malarza o stworzenie portretu syna i córki. Podstawą do namalowania Alexa mają być jego zdjęcia, Lilli zaś ma się spotkać z malarzem, by mógł wykonać kilka szkiców jej osoby. Dziewczynie bardzo nie podoba się pomysł uwieczniania jej brata po śmierci, jednak poddaje się woli matki. W trakcie powstawania obrazu zaprzyjaźnia się z podstarzałym portrecistą, który jako jedyny zauważa, że i Lilli nie pogodziła się ze śmiercią brata, staje się też jej jedynym oparciem.”

Jest kilka takich scen, które w połączeniu z muzyką, jaka występuje w filmie, wywołują ciary …. emocjonalnie rozpieprzają. Tyle.