„Tryptyk” Karin Slaughter

Karin Slaughter (której nazwisko w tłumaczeniu znaczy mniej więcej ‚rzeź, masakra’) to amerykańska pisarka thrillerów, które charakteryzuje naturalistyczny i wulgarny język, brutalne zbrodnie i wiele krwi. Tak podają notki biograficzne o Karin, opisujące jej twórczość. Nie mam porównania, jeśli chodzi o inne książki, bo „Tryptyk” jest pierwszą przeczytaną przeze mnie, ale idealnie wpasowuje się ona w charakterystykę podaną powyżej.

Postacie, które poznamy w trzech częściach książki zgrabnie wpasują się w intrygę. Każda ma swoją historię, opisaną przez autorkę w interesujący sposób,  ze szczególnym uwzględnieniem aspektu psychologicznego.

Mamy policjanta Michaela Ormewooda – weterana wojny w Iraku, okrutnie złośliwego, mocno przeklinającego, pewnego siebie, znającego się na swojej pracy lepiej niż ktokolwiek inny – który jednocześnie jest wrażliwym człowiekiem z sypiącym się małżeństwem i niepełnosprawnym synem i będzie musiał uporać się z brutalnymi morderstwami młodych kobiet, znalezionych z odgryzionym językiem.

Mamy Willa Trenta, agenta specjalnego, przydzielonego do pracy w duecie z Michaelem. Kompetentnego, aż za bardzo, mającego swoje metody, pałającego niechęcią do Michaela (i vice versa). (Współ)praca w duecie nie bardzo więc będzie się układać. Raczej będzie to rywalizacja, brutalna, bezczelna i ostra.

„Wszystko, co robił i mówił Will Trent działało Ormewoodowi na nerwy, począwszy od jego „naturalnie”, kiedy Michael oświadczył, że będzie prowadził, po sposób w jaki gapił się znudzonym wzrokiem, gdy jechali North Avenue w stronę Grady Homes. Przywodził mu na myśl mądrale z liceum, tych, co to nosili w kieszeniach na piersiach suwaki logarytmiczne i przerzucali się tekstami z Monty Pythona. Michael mógł oglądać te filmy do usranej śmierci, a i tak ni w ząb nie rozumiał, tak jak za cholerę nie rozumiał dziwaków w typie Trenta. Nie bez kozery tacy goście dostawali w szkole łomot. Nie bez kozery spuszczali go goście tacy jak Michael”.

Mamy wreszcie Johna Shelleya. Poznajemy jego dzieciństwo i nastoletnie problemy, które wyjaśniają dlaczego w wieku 35 lat po wyjściu z więzienia, tak ciężko jest mu się odnaleźć w rzeczywistym świecie na wolności. Tym bardziej, że ktoś usilnie mu w tym przeszkadza……

Wszystkie trzy części książki fajnie się łączą ze sobą. Klimat  jest mroczny, mocno sensacyjny, ze sprawnie poprowadzoną akcją i wieloma wątkami. Jest napięcie, jest krew, jest wulgarny język, czasem wręcz zbyt dosadny, co pewnie nieobytym z brutalnymi  kryminałami, może przeszkadzać… są prostytutki i seks, jest wiele sytuacji, które swoim szczegółowym opisem mogą powodować obrzydzenie i przerażać. Mogą ale nie muszą.

Jest też …. mało zaskakujące rozwiązanie intrygi kryminalnej – to mi jednak nie przeszkadzało. Domyśliłam się wszystkiego bardzo szybko, ale co z tego? skoro lektura sprawiła, że nie mogłam się oderwać od książki. Moje pierwsze spotkanie z Karin Slaughter uważam za bardzo udane. I mam nadzieję, że dalej już będzie tylko lepiej.

„Tryptyk”, Karin Slaugter, Wydawnictwo Rebis, Poznań 2009,  416 stron