„Dziewczyna bez skóry” Madsa Pedera Nordbo, to kolejny dobry i mroczny kryminał, pierwsza część arktycznej serii. Autor jest Duńczykiem mieszkającym od wielu lat na Grenlandii w miasteczku Nuuk, gdzie umieścił akcję książki. „Do Nuuk nie prowadziły żadne drogi. Miasto było jedyne w swoim rodzaju, ze wszystkich stron otoczone górami, niebem i morzem.” Niewielka, znająca się społeczność zamieszkująca Nuuk, lodowaty wiatr i śnieg oraz mgła są idealnym tłem dla powieści, w której tajemnica goni tajemnicę.
Matthew Cave osiedla się w Nuuk po śmierci swojej ciężarnej dziewczyny w wypadku samochodowym, jaki mieli jakiś czas temu. Matt zatrudnia się w lokalnej gazecie, by zapomnieć o stracie ukochanej i ich nienarodzonej córeczce. Znalezione w szczelinie lodowca zwłoki mężczyzny, wikińskiego osadnika, solidnie zmumifikowane staną się dla Matthew dobrym tematem na artykuł. Kim jest znaleziony w lodzie człowiek? I dlaczego jego zwłoki, zanim jeszcze zostaną zbadane, znikną? a policjant ich pilnujący zostanie w brutalny sposób zamordowany? Rozpłatany brzuch pozbawiony wnętrzności i krew na śniegu.
„– Przenieśliście wczoraj mumię? – Odwrócił się i popatrzył na troje naukowców. – Przenieśliście gdzieś wczoraj mumię? Jeden z nich pokręcił głową. – Nie. – Nie ma jej tam – wymamrotał Matthew i ponownie zwrócił twarz ku zimnej szybie.Czerwona plama pod nimi stawała się coraz większa. Pośrodku leżał Aqqalu z rozciętym brzuchem, a obok niego klęczał Ottesen wśród czerwonych kryształów, które jeszcze dzień wcześniej były ciepłą krwią.”
Matthew zacznie prowadzić swoje własne śledztwo. Pomoże mu w tym tajemniczy notes z zapiskami policjanta – Jakoba – który w 1973r. prowadził śledztwo w sprawie morderstw czterech mężczyzn. Oni wszyscy mieli rozbebeszone wnętrzności. Zupełnie jak upolowane i wypatroszone foki, na które w Nuuk polują i polowali zawsze wszyscy. Mężczyźni i kobiety, a nawet dzieci.
„W nocy wiatr zmienił kierunek i rano Nuuk spowiła gęsta mgła. Widoczność zmniejszyła się do około dziesięciu metrów. Wszystko przesłoniła północnoatlantycka szara kurtyna, ocierająca się wilgotnym oddechem o domy i góry i stapiająca otoczenie w rozmazaną zimną chmurę. Wszystko zniknęło. Całkowicie. Zarówno morze, jak i góry, które Matthew zazwyczaj mógł podziwiać z okna mieszkania. Mężczyzna wciągnął głęboko do płuc dym z papierosa i pozwolił mu tam pozostać przez kilka sekund, nim wypuścił go na wolność prosto we mgłę.”
Akcja książki dzieje się dwutorowo. Śledzimy zmagania Matthew oraz pewnej wytatuowanej, niezwykle bystrej, ogolonej na łyso dziewczyny, Grenlandki Tupaarnaq, która niedawno wyszła z więzienia i jest jedyną osobą (jak się okaże), której Matt może zaufać. Śledzimy również zmagania Jakoba, policjanta z 1973r., który próbując rozwikłać tajemnicę brutalnych morderstw, odkrywa, iż mają one być może związek z seksualnym wykorzystywaniem małych dziewczynek, które zaginęły. Wysoko postawieni politycy i urzędnicy mogą mieć związek z gwałtami oraz z innymi, jeszcze paskudniejszymi wyczynami, które nieźle ukrywają. Ujawnienie prawdy może wywołać ogromny skandal, życie Jakoba jest zagrożone. Życie Matthew, który natrafi na pewne ważne ślady zagrożone będzie również. Jak się skończy cała historia?
„Dziewczyna bez skóry” to dobry kryminał, choć nie jest to wielkie odkrycie, bo takich książek jest już sporo na rynku. Jednak uważam, że warto sięgnąć chociażby ze względu na wciągającą fabułę i Grenlandię w tle. Samo miasteczko Nuuk „wyguglałam” i ogromnie zazdroszczę autorowi, że może mieszkać w tak pięknym, nieskażonym zanieczyszczeniami, miejscu z kolorowymi domkami. Sama Tupaarnaq, Grenlandka przypomina mi Lisbeth Salander z „Millenium”, co nie jest niczym złym według mnie, bo to dobry wzorzec. Ciekawa jestem rozwoju jej postaci i rozwoju relacji między nią a Matthew.
Serdecznie polecam miłośnikom gatunku.
P.S. Korekta tylko mogłaby być solidniejsza, bo znalazło się kilka literówek.
„Dziewczyna bez skóry” Mads Peder Nordbo, wyd. Burda Książki 2017, tłum. Haber-Biały Justyna, Lubowicka Agata
CZYTAJ OD LEWEJ 