Wczoraj w moim mieście odbyło się spotkanie z jednym z najbardziej znanych dziennikarzy prasowych, reporterem, laureatem Nagrody Nike za książkę „Żeby nie było śladów”, Panem Cezarym Łazarewiczem.
Niezwykle miły i sympatyczny to człowiek, ciepły i pełen humoru. Opowiadał o początkach swojej pisarskiej kariery, o tym jak kończy się już właściwie rynek prasy papierowej, a era internetu i portali internetowych traktuje tematy dobre dla reportera często bardzo pobieżnie i „na szybko”. Stąd książki, które okazały się strzałem w dziesiątkę. Wszystkie jeszcze co prawda przede mną, ale już nie mogę doczekać się lektury, tym bardziej, że podczas rozmowy P. Łazarewicz opowiedział kilka ciekawych smaczków i „spoilerów”. Wspominał o tym, jak mu się pisało wszystkie książki, jak bardzo lubi „grzebać” w różnych starych gazetach, papierach, szukać ludzi wymienionych tam wiele lat temu, rozmawiać z nimi, wspominał czasy PRL’u. Bardzo ciekawe spotkanie i oby więcej takich w moim mieście.
Nie brałam wszystkich książek ze sobą, by uzyskać autograf, bo jednak trochę byłoby mi ciężko. Wzięłam tylko jedną, a niebawem wezmę się też za ich lekturę.
CZYTAJ OD LEWEJ 