„No eternal reward will forgive us now for wasting the dawn”

Nieprzypadkowo taki tytuł notki, z utworu The Wasp. Dzisiaj mija 40 lat od śmierci Jim’a Morrison’a. Jak ten czas leci …. mądry, wrażliwy, pragnący innego świata, pogubiony człowiek, szukający wolności totalnej.

The Doors słucham od bardzo dawna. Jest mi bliska warstwa tekstowa choć czasem kosmicznie pokręcona, zarówno w wierszach jak i utworach.

„Kiedy inni oczekują od nas, że staniemy się takimi jakimi oni chcą żebyśmy byli, zmuszają nas do zniszczenia tego kim naprawdę jesteśmy. To dosyć subtelny rodzaj morderstwa. Większość kochających rodziców i krewnych popełnia je z uśmiechem na twarzy.”

„Oferuję obrazy – przywołuję wspomnienia wolności jaką jeszcze można osiągnąć. Ale możemy tylko otworzyć drzwi, nie wciągniemy ludzi do środka. Nie uwolnię ich, dopóki sami nie będą chcieli być wolni. Może prymitywni ludzie mieli mniej tego całego gówna, które trzeba zostawić. Człowiek musi chcieć zrezygnować ze wszystkiego – nie tylko z rzeczy materialnych. Całe to gówno, którym był karmiony – całe prospołeczne pranie mózgu. Trzeba to wszystko porzucić, aby dostać się na drugą stronę. Większość ludzi nie chce tak uczynić.”

..

Magnus Krepper w roli komisarza Erica Wintera

Cała niedziela deszczowa idealna na słuchanie takiej muzyki. Czytam nową Yrsę „Spójrz na mnie” (genialna), mam ochotę na poziomki (od wczoraj chodzi za mną ich zapach, zupełnie nie wiem skąd), obejrzę o 20tej na Ale Kino kolejne dwa odcinki „Komisarza Wintera” na podstawie książek Ake Edwardsona (ogromnie podoba mi się klimat serialu, niespieszny, mocno skandynawski i muzyka).

Przeglądam też zapowiedzi wydawnicze, szperam w internetowych księgarniach, czytam blogi i strony o górach, spokojnie wypijam drugą kawę…

I tak mija kolejna niedziela. Nie znoszę tego dnia tygodnia. Nigdy nie lubiłam.. chociaż plusem jest święty spokój.