„W świecie szaleńców ludzie chorzy są zdrowymi.”

„Jak mógłbym siedzieć tam z nimi przez cały czas?
Co za sposób na życie; co za, jak powiedział właśnie któryś kombinezon, jedno nie kończące się nic.
Tam u nich, pomyślał jest tylko ciemność; ciemność w umysłach i ciemność dookoła. Wszędzie ciemność. Sami są winni temu, że tacy się stali.”

„Stworzeniom, które prowadzą takie pokręcone i beznadziejne życie, trzeba pomagać. A przynajmniej rejestrować, jak się pojawiają i odchodzą. Rejestrować i zapisywać, żeby pozostał po nich ślad. Na lepsze dni, które jeszcze nadejdą, kiedy ludziom otworzą się oczy.”

„Aktywność niekoniecznie oznacza życie. Kwazary są aktywne, a medytujący mnich nie jest martwy.”

„Przez ciemne zwierciadło” P.K. Dick

Kilka cytatów z jednej z moich ulubionych książek Dicka. A teraz czytam „Ubika” – po raz trzeci. I po raz trzeci stwierdzam, że to genialna książka….  a cytat pierwszy z książki „Przez ciemne zwierciadło” bardzo dobrze oddaje aktualne moje podejście do spotkań z pewnymi osobami, kiedyś mi bliskimi. Szkoda, że niektórym tak łatwo jest zrobić pranie mózgu, czy to przez media, czy to przez inne osoby głoszące prawdy objawione. Szkoda, że ta ciemność jaka nimi zawłada przekłada się na wzajemne relacje, których w zasadzie już nie ma. I tak, sami są sobie winni, bo jest im tak wygodnie, bo tak trudno jest im się postarać, by być sobą. Tylko im się wydaje, że są. A tak naprawdę ich nie ma, bo aktywność niekoniecznie oznacza życie. Może nieco zapętliłam, ale mam wrażenie, że wokół mnie bardzo kurczy się grono znajomych. Żal mi tego, ale jednocześnie jest mi z tym dobrze. Wolę światło aniżeli ludzi z zamkniętymi oczami i umysłami. Tak już mam.